Parafia Rynarzewo

Parafia rynarzewska powstała prawdopodobnie w roku 1299, kiedy to wybudowano kościół parafialny. W piśmie z roku 1530 po raz pierwszy kościół jest zapisany pod wezwaniem św. Katarzyny Aleksandryjskiej, czyli tak jak obecnie. Z początku XVII weku pochodzi najstarszy autentyczny opis kościoła parafialnego. Świątynia była drewniana, jak wszystkie wybudowane do roku 1913. Przy wejściu stała drewniana dzwonnica, która mieściła dwa dzwony.

Przełomowym wydarzeniem dla parafii było sprowadzenie osadników niemieckich zwanych „Holendrami”, gdyż od tego momentu parafię zamieszkiwali ludzie o różnych wyznaniach.

W sprawozdaniu z 1766 roku możemy przeczytać o wyglądzie wewnętrznym ówczesnej świątyni. Dwa boczne ołtarze tamtego wystroju istnieją do dziś i nadal znajdują się w Rynarzewie. Lewy poświęcony był św. Barbarze, a prawy Matce Boskiej. Na środkowym ołtarzu umieszczony był obraz św. Katarzyny oraz krucyfiks.

W 1772 r. Rynarzewo dostało się pod zabór pruski. Kościołem kierował wtedy pleban Michał Milski. 84% ludności miasteczka było pochodzenia polskiego i wiary katolickiej. Z powodu szybkiego wzrostu liczby mieszkańców innego wyznania, około 1796 r. wybudowano kościół ewangelicki.

W 1832 roku świątynia katolicka była drewnianą kaplicą, w której znajdowały się relikwie św. Franciszka i św. Wita. cmentarz grzebalny właściwy znajdował się na miejscu dzisiejszego.

4 listopada 1886 roku do parafii w Rynarzewie skierowano ks. Ludwika Górskiego, który regularnie nauczał miejscową młodzież. W 1894 roku Niemcy zakazali księdzu dalej nauczać. Podczas jego pobytu w Rynarzewie, gmina ewangelicka wybudowała nową świątynię dla swoich wyznawców (obecny kościół św. Stanisława). Konsekracja świątyni odbyła się 28 listopada 1901 roku.

Po tym wydarzeniu ks. Górski również postanowił postawić nowy kościół. Budowa trwała od kwietnia do listopada 1913 roku. Poświęcenie świątyni miało miejsce 30 listopada 1913 r. Kościół zachował się do lat obecnych i nadal pełni funkcję kościoła parafialnego. Krótko po jego ukończeniu ks. Górski zmarł, a pochowany został tuż obok świątyni.

Ostatnim proboszczem przed II Wojną Światową był ks. Leon Florian Sroka, który przybył do parafii w 1914 r. W lipcu 1930 roku w Rynarzewie odbył się jubileusz 25-lecia Towarzystwa Młodych Polek z Rynarzewa. Miasteczko odwiedziło wówczas około 200 druhen. Patronatem stowarzyszenia był ks. Sroka. W tamtym czasie działał także chór parafialny, którym kierował ówczesny organista Stefan Skrzypczak. Niestety 24 października 1939 r. ks. Sroka został wezwany na przesłuchanie, a następnie wywieziony do obozu Stutthof, z którego już nie powrócił.

Pierwszym powojennym proboszczem rynarzewskim był ks. Michał Cieżak. W liście do Kurii Gnieźnieńskiej pisał, że budynek kościoła nie ucierpiał w czasie wojny i można sprawować w nim nabożeństwa. Ponadto poprosił o pozwolenie na wykorzystanie opuszczonego kościoła ewangelickiego. Uzyskał je, a co za tym idzie 19 maja 1946 roku kościół został poświęcony i nadano mu tytuł św. Stanisława, biskupa i męczennika.

We wrześniu 1948 roku powierzono parafię i całe miasteczko Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Na pamiątkę tego wydarzenia postawiono figurę NSPJ przy drodze od strony Bydgoszczy. Z początkiem roku 1950 utworzono nowe dekanaty, a Rynarzewo przydzielono do dekanatu Szubin. władza komunistyczna znacznie utrudniała działanie Kościoła w tamtych czasach. Pozbawiła ona Rynarzewskie probostwo wszystkich ziem oraz folwarku za rzeką Gąsawką.

W roku 1963 dokonano konsekracji kościoła w Rynarzewie. W tym celu przybył do parafii bp Lucjan Bernacki. W czasach, kiedy proboszczem był ks. Cieżak zrealizowano wiele remontów, dzięki którym kościół św. Stanisława funkcjonuje po dziś dzień.

Rok 1966 był rocznicą 1000-lecia Państwa Polskiego. W parafii obchody odbyły się 18 września, które połączone były z jubileuszem 650-lecia istnienia parafii w Rynarzewie. Była to ostatnia duża uroczystość ks. Cieżaka, gdyż potem został on przeniesiony do innej parafii. Nowym kapłanem parafialnym został ks. kanonik Czesław Dzikowski, który pełnił tę funkcję do maja 1977 r. Sprowadził on do naszej parafii relikwie bł. Czesława kapłana. Nie są to jedyne cząstki świętych znajdujące się w parafii. W ołtarzu bocznym, poświęconym Matce Boskiej Różańcowej znajduje się krucyfiks, wewnątrz którego umieszczone zostały relikwie pięciu świętych: Św. Bonawentury, Justysa, Mansueti, Victorini oraz relikwia nieznana. Wszystkie pochodzą z dawnych ołtarzy kościoła. ks. kanonik Dzikowski obchodził w Rynarzewie swój zloty jubileusz kapłaństwa.

Z dniem 1 maja 1977 r. proboszczem został ks. Leon Lemański. Zaraz po jego przybyciu ruszyły prace remontowe, które stały się bezpośrednim przygotowaniem parafii uroczystości Nawiedzenia Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Dzień 14 września 1978 roku można śmiało uznać za najważniejsze wydarzenie w parafii w XX stuleciu. Obraz, który przywędrował z Chomętowa powitano o godzinie 17:30. Procesji, która przeszła ulicami miasta oraz późniejszym uroczystościom przewodniczył bp Jan Michalski. Pamiątką złożenia hołdu Maryi przez Rynarzewian jest tablica umieszczona w prezbiterium kościoła św. Stanisława, która głosi: „14-15 września 1978 Lud Boży tej parafii składał w Tym kościele Hołd i zobowiązania Maryi Królowej Polski przed Obrazem Nawiedzenia”. 15 września Obraz opuścił parafię, udając się do Ciela.

W 1982 r .ks. Lemański obchodził swój Srebrny Jubileusz Kapłaństwa, który przypadł w roku Jubileuszu Jasnogórskiego. 15 grudnia 1983 r. Kuria Gnieźnieńska skierowała do Rynarzewa ks. Stanisława Różniaka. Z jego inicjatywy zostało przeprowadzonych wiele prac remontowych. Proboszcz starał się również o pozyskanie ziemi pod budowę kościoła we Władysławowie. Starania przyniosły efekt i niedługo po tym wzniesiono świątynię . Równocześnie z nią w Rynarzewie zbudowano nową plebanię, zastępującą tę z roku 1880.

W roku 1992 parafia rynarzewska uzyskała nowego proboszcza, którym został ks. Antoni Michalak. Poprzedni kapłan- ks., Różniak z uwagi na swoje zdrowie poprosił o pozwolenie na przejście na emeryturę i stał się rezydentem parafii.

W 1993 r. parafia przeżywała nawiedzenie relikwii św. Wojciecha, patrona Polski i naszej diecezji. Procesja z relikwiami przeszła ulicami Rynarzewa i zakończyła pochód w kościele św. Stanisława, gdzie odbywały się dalsze uroczystości.

1 lipca 1995 r. powołana do istnienia została parafia w Kołaczkowie, której proboszczem został ks. Mirosław Wdowiak. Tym samym Rynarzewo pożegnało ostatniego ks. wikariusza i od tej chwili parafia będzie obsługiwana tylko przez proboszcza.

U schyłku XX wieku parafia i Rynarzewo obchodziło swoje 700 urodziny. Główne uroczystości miały miejsce 14 listopada 1999 r., kiedy to odsłonięto pamiątkową tablicę na rynku. Nowe tysiąclecie powitano biciem w kościelne dzwony. Do parafii rynarzewskiej należało wówczas 10 wiosek.

W grudniu 2002 r. ks. Michalak został przeniesiony do parafii w Janikowie, a na jego miejsce przyszedł ks. Roman Michalski. Jego następcą w dniu 1 lipca 2003 r. został ks. Piotr Raszka, który rozstał się z pełnioną funkcją w 2004 r. Na jego miejsce do Rynarzewa został skierowany ks. Andrzej Ostrowski. Podczas jego pobytu w parafii odprawianych było wiele nabożeństw i uroczystości m. in. 13 maja ulicami Rynarzewa przeprowadzana jest procesja ku czci Matki Bożej Fatimskiej, a w Boże Ciało procesja pokonuj trasę z Kościoła św. Stanisława do kościoła parafialnego.

23 listopada 2013 r. mieszkańcy Rynarzewa dziękowali Bogu za stulecie istnienia kościoła p. w. św. Katarzyny. Uroczystą Mszę Świętą odprawił ordynariusz diecezji bydgoskiej bp Jan Tyrawa. W 2016 r. po raz pierwszy w naszej parafii odbył się Orszak Trzech króli, czyli procesja z inscenizacją wędrówki trzech królów do Betlejem.

W październiku 2016r. z powodów zdrowotnych ks. Andrzej Ostrowski opuścił naszą parafię, przechodząc na emeryturę. Na jego miejsce został powołany ks. Rafał Kwiatkowski po którego rezygnacji proboszczem został ks. Grzegorz Wiciński

Opracowanie na podstawie książki

„HISTORIA MODLITWĄ I PRACĄ PISANA”

Piotra Stanisława Adamczewskiego

Historia parafii

Kontakt

Nr konta parafii